ΓΡΙΠΗ

Η γρίπη είναι μια οξεία λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος που προκαλείται από τους ιούς της γρίπης (Α,Β,C). Οι τρεις αυτοί τύποι παρουσιάζουν διαφορές ως προς τη μεταδοτικότητα και την εκδήλωση συμπτωμάτων.
 Ο ιός της γρίπης εισβάλλει στον οργανισμό μας με την εισπνοή σταγονιδίων που εκπέμπονται με την ομιλία, το βήχα ή το φτέρνισμα των νοσούντων. Η μετάδοση διευκολύνεται με το συγχρωτισμό ατόμων σε κλειστούς χώρους καθώς και με τις χαμηλές θερμοκρασίες. Ο χρόνος επώασης της γρίπης είναι 1-3 ημέρες και ο πάσχων μεταδίδει τη νόσο 1 ημέρα πριν και 3-7 ημέρες μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων.
Τα βασικά συμπτώματα της γρίπης είναι πιο βαριά από του κοινού κρυολογήματος- ξεκινούν απότομα και περιλαμβάνουν: υψηλό πυρετό που συνοδεύεται από ρίγος και διαρκεί 3-4 μέρες, πονοκέφαλο, βήχα, πονόλαιμο, ρινική καταρροή, εξάντληση και κακουχία, πόνο στις αρθρώσεις και στην πλάτη, ζάλη και ίλιγγο και σπάνια ναυτία και εμέτους.
Η σημασία της γρίπης ως νόσος οφείλεται κυρίως στην ταχύτητα εξάπλωσής της και στη βαρύτητα των επιπλοκών που, ευτυχώς, σπάνια εμφανίζονται. Οι επιπλοκές που είναι τα κύρια αίτια θνησιμότητας από γρίπη είναι οι ακόλουθες: πνευμονία, επιδείνωση χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας ή άσθματος, παραρρινοκολπίτιδα, μέση ωτίτιδα, μυοκαρδίτιδα, περικαρδίτιδα, επιδείνωση νεφρικής λειτουργίας, επιδείνωση καρδιαγγειακού και ορισμένα νευρολογικά σύνδρομα όπως εγκεφαλίτιδα κ.ά. Οι επιπλοκές εμφανίζονται συνηθέστερα σε άτομα με ορισμένες χρόνιες παθήσεις (π.χ. διαβήτης, αιμοσφαιρινοπάθεια, ανοσοκαταστολή), σε ηλικιωμένους, βρέφη και έγκυες.
Είναι φανερό ότι η γρίπη δεν θα πρέπει να συγχέεται με το κοινό κρυολόγημα που προκαλείται από διαφορετικούς ιούς, είναι πολύ πιο συχνό και εκδηλώνεται συνήθως με ελαφρότερη συμπτωματολογία.
Πρόληψη
Η καλύτερη πρόληψη ενάντι στην  γρίπη έγκειται στην τήρηση βασικών κανόνων υγιεινής, όπως η αποφυγή ατόμων που νοσούν, η αποφυγή συγχρωτισμού σε καιρούς επιδημιών, το σχολαστικό πλύσιμο των χεριών, ο καλός αερισμός των χώρων. Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο κατέχει η σωστή διατροφή, στην οποία θα πρέπει να περιλαμβάνονται φρούτα και λαχανικά πλούσια σε βιταμίνη C, η οποία ενισχύει την άμυνα του οργανισμού.
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την πρόληψη της γρίπης, στις μέρες μας διαθέτουμε εμβόλιο, το όποιο είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό στην πλειονότητα των περιπτώσεων.
Αντιμετώπιση
Η θεραπευτική αντιμετώπιση τόσο του κοινού κρυολογήματος όσο και της γρίπης γίνεται συμπτωματικά.Η ανάπαυση τους ασθενούς σε θερμό περιβάλλον, η λήψη πολλών υγρών και ζεστών ροφημάτων κρίνονται απαραίτητα στην αντιμετώπιση των ιογενών λοιμώξεων. 
Τέλος, σε περίπτωση μη υποχώρησης ή επιδείνωσης των συμπτωμάτων, παρά τη συντηρητική αγωγή , ο ασθενής θα πρέπει να απευθύνεται γιατρό του.

ΚΟΙΝΟ ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ

Τα κρυολογήματα συνήθως εμφανίζονται στην αρχή του φθινοπώρου, διαρκούν όλο τον χειμώνα και παρουσιάζουν νέα έξαρση στη μέση της άνοιξης.

Οι ρινοϊοί είναι αυτοί που ευθύνονται για το κοινό κρυολόγημα και προκαλούν το 40% των κρυολογημάτων. Υπάρχουν περισσότεροι από 100 διαφορετικοί τύποι ρινοϊών.
H κλινική εικόνα ποικίλει ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.Στα μεγάλα παιδιά προκαλεί πταρμούς(φταρνίσματα)ρινική καταρροή,ενημμένα παρίσθμια(κόκκινο λαιμό),βράγχος φωνής και βήχα.Στα βρέφη και μικρά παιδιά μπορεί να προκαλέσει λαρυγγίτιδα,βρογχίτιδα,βρογχιολίτιδα και διάμεση πνευμονία.
ΓΕΝΙΚΑ:
Από τη στιγμή που ένας από τους παραπάνω ιούς μπει στη μύτη του ανθρώπου, παρατηρείται:
- Ερεθισμένη μύτη,
- Καταρροή,
- Δυσκολία στην αναπνοή

Αν και στις περισσότερες περιπτώσεις τα συμπτώματα υποχωρούν σε μία εβδομάδα, το ένα τέταρτο των πληγέντων υποφέρει δύο. Τα αντισώματα που λαμβάνει κανείς από προηγούμενα κρυολογήματα μπορεί ώς ένα βαθμό να τον προστατέψουν, αλλά η μεγάλη ποικιλία των ιών, τελικά μας μετατρέπουν σε εύκολο στόχο. Κάτω από κανονικές συνθήκες, όταν ένα μέλος μιας οικογένειας φέρει τον ιό στο σπίτι, αυτό αρκεί για να κολλήσουν σχεδόν όλοι.
Η θεραπεία είναι μόνο συμπτωματική και έχει στόχο να ανακουφίσει τον μικρο ασθενή και να αποτρέπει πιθανή επιπλοκή εξαιτίας της νόσου .Τα αντιβιοτικά στοχεύουν στην καταπολέμηση μικροοργανισμών και συνεπώς δεν βοηθάνε στο κρυολόγημα καθώς δεν έχουν δράση στους ιούς.

ΥΔΡΟΚΗΛΗ ΒΡΕΦΟΥΣ

Η υδροκήλη συνίσταται σε συσσώρευση υγρού γύρω από τον όρχι(εντός του ελυτροείδους χιτώνα) σχηματίζοντας υδροκήλη.Πρόκειται για ασυμπτωματικές διογκώσεις του όσχεου που αφορούν τον έναν όρχι ή και τους δύο και διαυγάζουν κατά την διαφανοσκόπηση.Μικρές υδροκήλες μπορεί να εξαφανίστουν μέχρι την ηλικία του 1 έτους, ενώ οι μεγαλύτερες συνήθως επιμένουν ,οποτε απαιτείται και χειρουργική διόρθωση συνήθως στην ηλικία των 18 μηνών.

ΟΜΦΑΛΟΚΗΛΗ ΣΤΗΝ ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ

Η ομφαλοκήλη είναι μια σχετικά συχνή πάθηση στα παιδιά αλλά και η μοναδική από τις κήλες της παιδικής ηλικίας που έχει αρκετά καλές πιθανότητες να αυτοϊαθεί.
Η κήλη περιέχει επίπλουν ή τμήματα του λεπτού εντέρου.Το μέγεθος ποικίλει από λιγότερο από 1 εκ. μέχρι 5 εκ.Οι μεγάλες είναι πολύ σπάνιες.
Οι περισσότερες ομφαλοκηλες που εμφανίζονται πριν την ηλικία των 6 μηνών εξαφανίζονται αυτόματα με το τέλος του 1ου έτους ζωής.Ακόμη και οι μεγάλες υποχωρούν αυτόματα μέχρι το 5ο-6ο έτος ηλικίας.Η κάλυψη με ζώνη,κουμπιά ή νομίσματα πάνω στον ομφαλό, δεν βοηθάει γιατί έτσι παρεμποδίζεται η διέγερση των γραμμικών κοιλιακών μυών.Δεν συνίσταται επέμβαση εκτός και η κήλη επιμένει μέχρι το 3ο-4ο έτος.

ΑΥΤΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Ο Αυτισμός είναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφορά. Όλες αυτές οι ενδείξεις ξεκινούν πριν το παιδί γίνει τριών ετών
Ο αυτισμός είναι μια από τις πιο δυσνόητες και αινιγματικές καταστάσεις. Μέχρι σήμερα, δεν έχει βρεθεί η θεραπεία του.
Η αιτία του αυτισμού εξακολουθεί να παραμένει άγνωστη
Τα άτομα με αυτισμό έχουν δυσκολία στην εκμάθηση γλώσσας και την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και τις διαπροσωπικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους
Το αυτιστικό παιδί μπορεί κατά περιστάσεις να δώσει την εντύπωση πως είναι κωφό και πως δεν μπορεί να αντιδράσει σε λέξεις και άλλους ήχους. Άλλες στιγμές πάλι, το ίδιο παιδί μπορεί να ενοχληθεί υπερβολικά από έναν καθημερινό θόρυβο, όπως ο θόρυβος μιας ηλεκτρικής σκούπας, το γαύγισμα ενός σκύλου ή το κλάμα ενός μωρού. Το παιδί μπορεί να παρουσιάζει μια αναισθησία στον πόνο και μια έλλειψη ανταπόκρισης στο κρύο ή στη ζέστη ή μια υπερβολική αντίδραση σε άλλα αισθητηριακά ερεθίσματα

1.Κοινωνικές δυσκολίες: το παιδί αποφεύγει την συναναστροφή. Προτιμά να παίζει μόνο του. Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν του αρέσει η συναναστροφή και η παρέα, απλώς δεν την ξεκινάει. Ακόμα και αν την επιδιώκει δεν ξέρει πώς να την συντηρήσει με αμοιβαίο τρόπο. Δεν καταλαβαίνει τις κοινωνικές αρχές σε κατάλληλο αναπτυξιακό επίπεδο. Έχει δυσκολίες με τους συμμαθητές και δεν μοιράζεται ενδιαφέροντα ή συναισθήματα με άλλους.

2.Επικοινωνία: επικοινωνεί μόνο για λόγους αναγκών π.χ. για να φάει κτλ. Παρουσιάζει καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου ή σε κάποιες περιπτώσεις απουσία της γλώσσας. Δεν χρησιμοποιεί μη λεκτικές κινήσεις π.χ χειρονομίες. Αδυνατεί να κάνει μία αμοιβαία συζήτηση ακόμα και όταν το γλωσσικό κομμάτι είναι καλά ανεπτυγμένο. Επαναλαμβάνει φράσεις που άκουσε, ή επαναλαμβάνει ό,τι έχει μόλις ειπωθεί. Κάνει επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις και δεν μπορεί να μείνει στο θέμα σε συζήτηση. Θυμώνει αντί να επικοινωνεί.

3.Άκαμπτές ή επαναληπτικές συμπεριφορές και περιορισμένα ενδιαφέροντα: επιδεικνύει επαναληπτική κινητική συμπεριφορά όπως ταλάντωση του σώματος ή αιώρηση χεριών. Θέλει να γίνονται τα πράγματα κάθε φορά με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Τρώει συγκεκριμένα φαγητά. Μιλάει για το ίδιο θέμα επαναληπτικά. Έχει έντονο ενδιαφέρον για κάποιο θέμα, σχεδόν αποκλείοντας οτιδήποτε άλλο. Χρησιμοποιεί αντικείμενα με επαναληπτικό τρόπο, όπως να βάζει τα lego τουβλάκια το ένα πάνω στο άλλο με τον ίδιο πάντα τρόπο
 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Δεν υπάρχουν πολλές αγωγές για τον αυτισμό και δεν υπάρχει θεραπεία. Οι περισσότερες αγωγές είναι εκπαιδευτικές. Εστιάζονται στο να διδάξουν στα άτομα με αυτισμό τις δεξιότητες για να είναι όσο μπορούν πιο ανεξάρτητα. Τα άτομα με αυτισμό ωφελούνται πολύ από αυτές τις παρεμβάσεις και συνεχίζουν να μαθαίνουν και να αποκτούν δεξιότητες σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Δεν υπάρχει φαρμακευτική αγωγή για τον αυτισμo.

 

ΠΟΣΟ ΓΑΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΝΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΑΣ

Ηλικία μωρού	Πόσα μπουκάλια την ημέρα	Πόσα ml το γεύμα	Πόσα ml το 24ωρο
γέννηση- 2 εβδομάδων	6–10	60–90ml	360–900 ml
3–εβδομάδων	6–8	90–120ml	540- 960ml
2–3 μηνών	5–6	120–180 ml	600–1080 ml
4- 5 μηνών	5–6	150–180ml	750–1080 ml
5–7 μηνών	5–6	150–180ml	750–1080 ml
7–9 μηνών	4	180–240ml	720–960 ml
9–12 μηνών	3–4	180–240ml	540–960 ml

ΑΝΤΙΓΡΙΠΙΚΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ-ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

Αντιγριπικός εμβολιασμός: Οδηγίες περιόδου 2013-2014... Σύσταση: Όλα τα παιδιά ηλικίας >6 μηνών ΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΝΤΑΙ κατά της γρίπης κάθε φθινόπωρο...

Όσο περισσότερο θηλάζει το βρέφος, τόσο πιο έξυπνο γίνεται!

Όσο περισσότερο θηλάζει το βρέφος, τόσο πιο έξυπνο γίνεται!

New landmark study from Harvard Medical School shows a dose dependent effect of breastfeeding on IQ at the ages of 3 and 7

Professor Dimitri Christakis,Chair of the Global Breastfeeding Initiative and the Excellence in Paediatrics (EiP) Institute, comments on a new landmark publication in JAMA Pediatrics: Researchers at Harvard Medical School show for the first time a causal relationship between breastfeeding duration and the IQ level at the ages of 3 and 7. One year of breastfeeding can increase the IQ at the age of 7 by approximately 4 points.

ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ ΒΡΕΦΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΓΝΟΥ

Η δυσκοιλιότητα είναι πολύ συχνή στα βρέφη.Σύμφωνα με μελέτες ,περίπου το 30% των βρεφών θα παρουσιάσει σε κάποιο στάδιο της ζωής του δυσκοιλιότητα.Από αυτά ,στο 95% δεν υπάρχει ανατομικό ή οργανικό πρόβλημα.
Παράλληλα,σε κάποιες περιόδους της ανάπτυξης του βρέφους ή του νηπίου υπάρχουν παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν παροδική δυσκοιλιότητα όπως

1. αντικατάσταση του θηλασμού από γάλα σκόνη
2. εισαγωγή στερεών τροφών στην διατροφή
3. κατά την περίοδο μιας λοίμωξης με πυρετό
4. πρώιμη αφαίρεση πάνας
5. ραγάδα πρωκτού που προκαλεί πόνο



Μέχρι την ηλικία των 18 μηνών, το παιδί θεωρείται δυσκοίλιο όταν δεν αλλάζει πάνα τουλάχιστον μία φορά την ημέρα (στην περίπτωση θηλασμού) ή τουλάχιστον τρεις την εβδομάδα (στην περίπτωση βρεφικού γάλακτος). Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, αυτή η διαταραχή χαρακτηρίζεται ως «λειτουργική». Με άλλα λόγια, δεν προκαλείται από κάποια ασθένεια. Γενικά, χωρίς να είναι σοβαρή και με μεγαλύτερη συχνότητα στις ηλικίες μεταξύ 0 και 36 μηνών, η δυσκοιλιότητα αυτή περνά χωρίς κάποιο πρόβλημα σε μερικές ημέρες ή εβδομάδες.
Σε βρέφη κάτω του ενός έτους,σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρία Παιδιατρικής γαστρεντερολογίας ΔΕΝ χρησιμοποιείται κανένα φάρμακο ή υποκλυσμός εκτός από μυκροκλυσματα γλυκερίνης ,ΟΧΙ όμως συστηματικά,γιατί το μωρό θα χάσει το αντανακλαστικό της αφόδευσης.
       ΠΩΣ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΤΟ ΔΥΣΚΟΙΛΙΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΑΣ

1. Η μικρή ποσότητα γάλακτος μπορεί να οδηγήσει σε δυσκοιλιότητα γι'αυτό βεβαιωθείτε πως το μωρό σας πίνει όση ποσότητά γάλακτος χρειάζεται.
2. κάνετε απαλό μασάζ στην κοιλιά του μωρού σας σύμφωνα με την φορά των δεικτών του ρολογιού
3. κάνετε ζεστό μπάνιο στο μωράκι σας και μετά σκουπίστε το απαλά
4. κινείτε τα πόδια του μωρού σας με κυκλικές κινήσεις

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ!!!

 

Τα σχολεία άνοιξαν και κάποια παιδιά θα αποχωριστούν για πρώτη φορά τους γονείς τους, καθώς θα διαβαίνουν την πόρτα του παιδικού σταθμού ή του νηπιαγωγείου. Για κάποια απ’ αυτά, η εμπειρία θα είναι οδυνηρή. Το κλάμα ,οι πρωινοί έμετοι ,τα κοιλιακά αλγη και η άρνηση του παιδιού να πάει σχολείο δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο φαινόμενο και αποδίδεται κυρίως στο άγχος που δημιουργεί ο αποχωρισμός από τους γονείς
Τα αιτια που δεν θελουν να πανε σχολειο:Για αρκετά παιδιά, η είσοδος στο σχολείο ενεργοποιεί το άγχος αποχωρισμού, καθώς πιστεύουν ότι η μαμά ή ο μπαμπάς θα τα αφήσει στο σχολείο και δεν θα έρθει να τα πάρει.
Η μετάβαση στο σχολείο, σ’ ένα νέο χώρο, με πολλά παιδιά, δημιουργεί στην αρχή μια αναστάτωση, καθώς το παιδί απομακρύνεται από την ασφάλεια του σπιτιού και των προσώπων που το περιστοίχιζαν. Νιώθει ότι χάνει την αποκλειστικότητα και ότι χρειάζεται να αναπτύξει νέες δεξιότητες και συμπεριφορές για να ενταχθεί.
 Το άγχος του αποχωρισμού είναι φυσιολογικό και ξεκινά από την ηλικία των 6 μηνών, κατά την οποία το βρέφος δυσανασχετεί, όταν βλέπει τους γονείς του να απομακρύνονται.Αυτό διαρκεί μέχρι την ηλικία των 3 ετών και σταδιακά μειώνεται.
Όσο μεγαλώνει ένα παιδί, τόσο πιο εύκολος είναι ο αποχωρισμός από τους γονείς.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ:Βασικό είναι να επεξεργαστούν πρώτα οι ίδιοι οι γονείς τι σημαίνει γι’ αυτούς η μετάβαση του παιδιού από το σπίτι στο σχολείο και να αναπροσδιορίσουν τις ανάγκες τους και τη σχέση τους με το παιδί.
Οι γονείς πρέπει να είναι ήρεμοι, αποφεύγοντας την έντονη προσκόλληση στο παιδί, όταν επιστρέφει από το σχολείο. Η προετοιμασία του παιδιού, μέσω συζητήσεων, επίσκεψης στο χώρο του σχολείου, καθώς και η τήρηση του σχολικού ωραρίου διευκολύνει αυτή τη μετάβαση. Καλό είναι να χαιρετήσει ο γονέας το παιδί, να του πει πού πάει, αλλά να αποφύγει να παρατείνει την παραμονή του στο χώρο, όταν αρχίσει το παιδί να κλαίει (όσο δύσκολο και αν είναι για το γονέα). Μπορεί να προτείνει στο παιδί να πάρει μαζί του στο σχολείο κάποια αγαπημένα του αντικείμενα ή να δείξει στα άλλα παιδιά κάτι που του αρέσει να κάνει.
Επισημαίνεται ακόμη ότι, όταν ένα παιδί κλαίει, θα πρέπει πάντα ο γονιός να συνεργάζεται με τη δασκάλα ακόμη και αν δε συμφωνεί μαζί της για να δημιουργηθεί ένα καλύτερο πνεύμα σεβασμού. Επίσης, ο γονιός δεν πρέπει να υποκύπτει, όταν το παιδί δεν θέλει να πάει σχολείο.
ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΝ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟ; Ένα δοκιμαστικό διάστημα μερικών μηνών, περίπου μέχρι τα Χριστούγεννα, μπορεί να δείξει, αν το παιδί μπορεί να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον.
Αν σ’ αυτό το διάστημα, το κλάμα συνεχίσει να είναι έντονο και παρατηρηθούν, είτε από τον εκπαιδευτικό είτε από τους γονείς, συμπεριφορές, όπως π.χ. να πέφτει εύκολα, να δυσκολεύεται να σκαρφαλώσει ή να χοροπηδήσει, να δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, να θυμηθεί ιστορίες, να ηχολαλεί ή να μιλά ελάχιστα, να αποφεύγει τα άλλα παιδιά, να προτιμά να είναι μόνο του,τότε κρίνετε απαραίτητη η συμβουλή παιδιάτρου για τυχόν παραπομπή σε ειδικό.

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΚΟΗΣ

                                              

• ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΚΟΗΣ

1. Συγγενής κώφωση σε πρώτο ξάδελφο ή στενό συγγενή
2. Νεογνική υπερχολερυθριναιμία
3. Ενδομήτρια λοίμωξη
4. Συγγενής ανωμαλίες προσώπου
5. Βάρος γέννησης <1500 γρ.
6. Ιστορικό πολλαπλών επεισοδίων άπνοιας
7. Βακτηριδιακή μηνιγγίτιδα
8. Βαθμολογία APGAR<5 στα 5 λεπτά
9. Θεραπεία με ωτοτοξικά φάρμακα(αμινογλυκοσιδες)

Υπολογίζεται ότι έως 5 παιδιά σε κάθε 1000 γεννήσεις γεννιούνται με βαρηκοΐα και από αυτά περίπου το 50% έχουν νοσηλευτεί στη ΜΕΝ (Μονάδα Εντατικής Νεογνών).
Τα παιδιά που γεννιούνται κωφά έχουν το μεγαλύτερο όφελος όταν εμφυτευτούν πριν την κρίσιμη ηλικία των 2-3 ετών που αναπτύσσεται η ομιλία και γλώσσα. Τα μωρά μπορούν να εμφυτευτούν μόλις από την μικρή ηλικία 6-8 μηνών, όταν βεβαίως πληρούν όλα τα ακουολογικά και ιατρικά κριτήρια.
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ¨

• καθυστέρηση ομιλίας
• δυσκολία στην άρθρωση
• μαθησιακές δυσκολίες
• κοινωνικός αποκλεισμός
  Φυσιολογική ανάπτυξη ακοής και ομιλίας

 0-3 μήνες Τρομάζει σε δυνατούς θορύβους.
Ησυχάζει με γνωστές φωνές.
Παράγει ήχους φωνηέντων πχ «αααα, οοοο»
Βγάζει τσιρίδες, στριγκλιές, γελά.
 3-6 μήνες Παράγει ποικιλία ήχων πχ «βα-βα, βα-γα».
Του αρέσουν τα παιχνίδια, που έχουν ήχο.
Γυρίζει τα μάτια και το κεφάλι προς την πηγή του ήχου.
 6-9 μήνες Αντιδρά στο όνομα του.
Μιμείται την ομιλία με ήχους, που δεν είναι ακόμη ομιλία.
Παίζει επαναλαμβάνοντας ήχους πχ «λα-λα-λα».
Καταλαβαίνει το «όχι» και το «γεια σου».
Λέει «μπα-μπα» και «μα-μα».
Του αρέσει να ακούει μουσική και τραγούδι.
9-12 μήνες
Αντιδρά διαφορετικά σε χαρούμενη και θυμωμένη ομιλία.
Γυρίζει γρήγορα το κεφάλι προς δυνατούς αλλά και σιγανούς ήχους.
Χρησιμοποιεί σωστά 2-3 απλές λέξεις.
Δίνει τα παιχνίδια όταν του το ζητούν.
Σταματά όταν του λένε «όχι» ή «μη».
12-18 μήνες
Αναγνωρίζει ανθρώπους και μέρη του σώματος.
Μπορεί να πει τι θέλει.
Η ομιλία του αρχίζει να ακούγεται σαν πρόταση.
Χειρονομεί ανάλογα με αυτό που λέει.
Κινείται-χοροπηδά στο ρυθμό της μουσικής.
Επαναλαμβάνει αρκετές από τις λέξεις, που του λέτε

ΨΕΥΔΟΦΙΜΩΣΗ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

                                        
Η φίμωση είναι το στένωμα της δερματικής πτυχής που βρίσκεται στην άκρη του πέους (ακροποσθίας), έτσι ώστε να μην μπορεί να αποκαλύπτεται η βάλανος του πέους. Είναι μια κατάσταση πολύ συχνή στα παιδιά, αλλά σπάνια παθολογική: κατά τη γέννηση τα περισσότερα νεογνά έχουν φίμωση, στην ηλικία περίπου των 3 ετών το ποσοστό φθάνει στο 5% και στην ηλικία των 17 ετών είναι γύρω στο 1%.
Δεν πρέπει να γίνεται βίαια αποκόλληση της ακροποσθίας από τη βάλανο πριν από την ηλικία των 2,5-3 ετών, γιατί υπάρχει κίνδυνος να γίνουν κακώσεις (ρήξεις) και μολύνσεις στην περιοχή, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αληθινή φίμωση. Η αποκόλληση της ακροποσθίας από τη βάλανο γίνεται, αν χρειασθεί, μετά την ηλικία των 2-3 ετών μόνο από ειδικό γιατρό (παιδοχειρουργό).
Η φυσική αποκατάσταση του προβλήματος μπορεί να γίνει μέχρι την ηλικία των 7 – 10 χρονών και τελικά μόνο στο 1% θα υπάρχει αληθής φίμωση.Τέλος είναι καλύτερα όπως η αντιμετώπιση των φιμωτικών προβλημάτων της ακροποσθίας να γίνονται σε εξειδικευμένα παιδοχειρουργικά τμήματα.Η φίμωση των παιδιών που σωστά ονομάζεται « Ψευδοφίμωση » δεν είναι επικίνδυνη πάθηση στα παιδιά, εκτός απο ορισμένες περιπτώσεις. Όταν δηλαδή ο δακτύλιος είναι τόσο στενός και το δέρμα να καλύπτει πλήρως το στόμιο της ουρήθρας , έτσι ώστε να εμποδίζεται η ούρηση. Γι' αυτό το λόγο κύριο μέλημα των γονέων και ειδικότερα της μητέρας που έχει στενότερη επαφή με την υγιεινή του παιδιού ειναι η παρακολούθηση της ούρησης του παιδιού εάν είναι φυσιολογική (δηλ. να σχηματίζεται ακτίνα-καμπύλη) η εάν αυτή εμποδίζεται.
Σήμερα οι χειρουργοί ολοένα και περισσότερο πιστεύουν ότι η νεογνική περιτομή και η περιτομή ( χειρουργικά ή μη) παιδιών που δεν υπάγονται στην κατηγορία της παθολογικής φίμωσης, είτε πολύ περισσότερο η βίαιη χειρονακτική αποκόλληση της πόσθης από τη βάλανο, παραβιάζει τα δικαιώματα των παιδιών, είναι βάρβαρη, μεσαιωνική και ακρωτηριαστική πρακτική.

ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ ΑΠΟ ΣΠΑΡΓΑΝΑ(ΣΥΓΚΑΜΑ)

Είναι από τα πιο συχνά προβλήματα στα πρώτα δύο χρόνια ζωής.Εμφανίζεται τον 1-2 μήνα και πρακτικά υποχωρεί όταν το παιδί απαλλαγεί από τις πάνες.

Οφείλεται σε πολλά τοπικά αίτια,όπως η τριβή με την πάνα και το συχνό βρέξιμο της περιοχής από ούρα.Ο συνδυασμός ούρων και κοπράνων ερεθίζει περισσότερο το δέρμα από ότι το καθένα ξεχωριστά.
Το δέρμα που πάσχει είναι κόκκινο ,το κοκκίνισμα θα γίνει πιο έντονο και θα παρουσιαστούν στην περιοχή φυσαλίδες που σε μερικά σημεία θα εμφανίζουν απολέπιση(ξεφλούδισμα).Για να αποφύγετε το σύγκαμα είναι απαραίτητο :

1. Να αλλάζετε τακτικά πάνα
2. Να χρησιμοποιείτε νερό και όχι μωρομάντηλα
3. Να το αφήνετε όσο μπορείτε χωρίς πάνα

     Σε περίπτωση συγκάματος:

•   Υπάρχουν κρέμες που περιέχουν ψευδάργυρο και βοηθούν στην επούλωση του παρατρίμματος.
• Επισκεφθείτε το γιατρό σας αν το παράτριμμα δεν βελτιωθεί γρήγορα ή αν υπάρχει υποψία επιμόλυνσης της περιοχής με μύκητες. Στη δεύτερη περίπτωση, πρέπει να εφαρμοστούν ειδικές αντιμυκητιασικές αλοιφές.
   

ΜΗΤΡΙΚΟΣ ΘΗΛΑΣΜΟΣ

Μητρικός θηλασμός

Το μητρικό γάλα αποτελεί τη φυσική τροφή των βρεφών. Τα αποτελέσματα εκτεταμένης πλέov έρευνας με τη χρήση βελτιωμένων επιδημιολογικών τεχνικών αλλά και μοντέρνων εργαστηριακών μεθόδων, αποδεικνύουν τα ποικίλα και αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα του μητρικού θηλασμού για το βρέφος, τη μητέρα και την ευρύτερη οικογένεια αλλά και για την κοινωνία. Τα πλεονεκτήματα αυτά οφείλονται τόσο στις τη διατροφικές  και ανοσολογικές ιδιότητες του μητρικού γάλακτος αλλά και στα ψυχολογικά, αναπτυξιολογικά  , κοινωνικο-οικονομικά και περιβαλλοντολογικά οφέλη από τον θηλασμό. Τα οφέλη αυτά είναι αντιστρόφως ανάλογα με το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο του πληθυσμού με αποτέλεσμα στις πιο  πτωχές αναπτυσσόμενες χώρες ο μητρικός θηλασμός να είναι θέμα ζωής και θανάτου. Στις αναπτυγμένες ,βιομηχανικές κοινωνίες δεν έχει βρεθεί συσχέτιση βρεφικής θνητότητας-μητρικού θηλασμού ,ωστόσο υπάρχει συσχετισμός με τη βρεφική νοσηρότητα όπως στις περιπτώσεις των γαστρεντερικών λοιμώξεων και της οξείας μέσης ωτίτιδας .Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες μετα-αναλύσεις σχετίζουν τον παρατεταμένο μητρικό θηλασμό με χαμηλότερη αρτηριακή πίεση και μικρότερο ΒΜΙ στην ενήλικο ζωή.   Αξίζει να σημειωθεί πως οι μητέρες που θηλάζουν έχουν μικρότερη πιθανότητα εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη, καρκίνου του στήθους και των ωοθηκών.

Η σύστασή του μητρικού γάλατος δεν είναι στατική, αλλά διαφέρει από μητέρα σε μητέρα, από μέρα σε μέρα, από θηλασμό σε θηλασμό, ακόμη και κατά την διάρκεια του ίδιου του θηλασμού κάνοντας κάθε προσπάθεια απομίμησής του ανέφικτη! Το μητρικό γάλα περιέχει βιοενεργές ουσίες και ανοσορυθμιστικά συστατικά που δεν περιέχονται στο γάλα της αγελάδας. Το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας πάνω στον μητρικό θηλασμό στρέφεται σήμερα στη μελέτη αυτών των ουσιών.  Καμία προσθήκη και τροποποίηση του «ξένου» γάλακτος δεν μπορεί να το κάνει ισάξιο του μητρικού. Το ανθρώπειο γάλα ,εκτός από τα αμιγώς θρεπτικά συστατικά όπως οι πρωτεΐνες, οι υδατάνθρακες, τα λίπη, τις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία περιέχει κάποια, μοναδικά για το ανοσοποιητικό σύστημα,  στοιχεία όπως  ΙgΑ, ολιγοσακχαρίτες, λακτοφερρίνη, λυσοζύμη, νουκλεοτίδια,  γ-ιντερφερόνη, λευκοκύτταρα ,κυτοκίνες και αλλά. Το μητρικό γάλα επίσης περιέχει απαραίτητα λιπαρά οξέα, ορμόνες, ένζυμα, αυξητικούς παράγοντες, πολυαμίνες και άλλα βιο-συστατικά που ενδεχομένως συμβάλουν  και αυτά στη σημασία του μητρικού θηλασμού.

Η ιδανική διάρκεια του αποκλειστικού μητρικού θηλασμού αποτελεί  θέμα έντονης συζήτησης και αντιγνωμίας μεταξύ των ειδικών. Οι οδηγίες της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας είναι σαφείς: «Ο αποκλειστικός μητρικός θηλασμός είναι η ιδανική και πλήρης διατροφή για τους έξι πρώτους μήνες της ζωής. Ο μητρικός θηλασμός πρέπει να συνεχίζεται τουλάχιστον για 12 μήνες, και μπορεί να συνεχισθεί για όσο διάστημα το επιθυμούν η μητέρα και το παιδί». Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας συστήνει μητρικό θηλασμό για τουλάχιστον τα δυο πρώτα  χρόνια της ζωής. Τελος η Ευρωπαϊκή Εταιρία Παιδιατρικής Γαστρεντερολογίας, Ηπατολογίας και Διατροφής (ESPGHAN) θεωρεί ασφαλή την  εισαγωγή στερεών ή υγρών τροφών πέρα από τον μητρικό γάλα μετά την 17 και πριν την 26 εβδομάδα ζωής. 

Τα πλεονεκτήματα του θηλασμού για το παιδί και τη μητέρα είναι ευρέως γνωστά. Τα χαμηλά ποσοστά μητρικού θηλασμού στη χώρα μας δεν οφείλονται στην άγνοια των πλεονεκτημάτων αυτών. H
πρόθεση θηλασμού των ελληνίδων υποψήφιων μητέρων, σύμφωνα με τις ιατρικές εργασίες, είναι 90%. Μετά τον τοκετό, το 80% των μητέρων ξεκινάει να θηλάζει, όμως το ποσοστό αυτό πέφτει ραγδαία τον δεύτερο μήνα, για να φτάσει στο ποσοστό του 4% αποκλειστικού θηλασμού στο πρώτο εξάμηνο της ζωής. Κάποιοι λοιπόν χειρισμοί οδηγούν τις γυναίκες σε υπογαλακτία ή και, το συχνότερο, σε φαρμακευτική διακοπή του θηλασμού. Ποσοστά ευθύνης αποδίδονται σε λανθασμένες συμβουλές μαιευτήρα και παιδιάτρου, στην έλλειψη ειδικών συμβούλων θηλασμού, στο κάπνισμα της μητέρας, στην εργασία της και βέβαια στο γεγονός ότι δεν υπάρχει κουλτούρα θηλασμού στην ελληνική κοινωνία.

11^Ο  ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΟΛΟΓΙΑΣ

 

ΕΜΒΟΛΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

 

 

Στον αγώνα κατά των λοιμωδών νοσημάτων τα εμβόλια είναι ο μεγάλος σύμμαχος της ανθρωπότητας, καθώς σώζουν περισσότερες από 3.5 εκατομμύρια ζωές παγκοσμίως κάθε χρόνο και προφυλάσσουν ακόμα περισσότερους ανθρώπους από νόσο ή ισόβια αναπηρία.

Δυστυχώς, κυκλοφορεί η φοβία ότι τα εμβόλια μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες ενώ η λανθασμένη και ελλιπής πληροφόρηση είναι η αιτία για τη δημιουργία μιας επικίνδυνης αντί-εμβολιαστικής κουλτούρας. Τα εμβόλια είναι εξαιρετικά ασφαλή γιατί για να χρησιμοποιηθούν εξασφαλίζεται ότι πληρούν αυστηρές προϋποθέσεις, τις οποίες ορίζουν οι αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί (π.χ. ΕΟΦ, EMA, FDA). Επιπλέον, οι επιτυχημένες στρατηγικές εμβολιασμού στα παιδιά έχουν οδηγήσει σε αξιοσημείωτη μείωση της εμφάνισης πολλών νοσημάτων και των θανάτων που αυτά προκαλούν. Αυτό το γεγονός οδηγεί πολλούς να πιστεύουν ότι οι ασθένειες αυτές δεν είναι πια απειλητικές, καθότι δεν γίνονται αντιληπτές όπως συνέβαινε στο παρελθόν, ωστόσο είναι επιτακτική η ανάγκη να συνεχιστεί η πρόληψή τους μέσω του εμβολιασμού τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες (π.χ. Γρίπη, Πνευμονιόκοκκος, Ηπατίτιδα, Τέτανος, Ερυθρά κ.ά.). Δεδομένης μάλιστα της συνεχούς αύξησης του μέσου όρου ηλικίας του γενικού πληθυσμού, ο κίνδυνος για πολλές ασθένειες από αυτές γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος.

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μείωση του ποσοστού της εμβολιαστικής κάλυψης ενός πληθυσμού μπορεί να οδηγήσει στην επανεμφάνιση και εξάπλωση μεταδοτικών νοσημάτων, όπως η ιλαρά, ο κοκκύτης, η διφθερίτιδα ή ακόμα και η πολιομυελίτιδα.

Οι κυριότερες ασθένειες, που η επιστήμη πλέον μας έχει δώσει τα όπλα για την πρόληψή τους είναι οι πνευμονιοκοκκικές λοιμώξεις, η διφθερίτιδα, ο κοκκύτης, ο τέτανος, η πολιομυελίτιδα, η ηπατίτιδα Α και Β, η ανεμευλογιά, η μηνιγγίτιδα, ο αιμόφιλος Β, ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας, η γαστρεντερίτιδα από ροτα-ιό και η γρίπη. Υπάρχουν βέβαια και αρκετά άλλα λοιμώδη νοσήματα, που πλέον είναι δυνατόν να προλάβουμε μέσω του έγκαιρου εμβολιασμού των παιδιών.

 Το παιδί, που δεν έχει εμβολιαστεί με το σωστό σχήμα εμβολίου (αρχικό σχήμα εμβολιασμού και αναμνηστική δόση) είτε δεν έχει λάβει τις δόσεις στο ενδεδειγμένο χρονοδιάγραμμα, είναι ευαίσθητο να νοσήσει.

Για παράδειγμα, εάν ένα παιδί δεν εμβολιαστεί ενάντια στην μηνιγγίτιδα και νοσήσει, διατρέχει μεγάλο κίνδυνο αναπηρίας ή ακόμα και να πεθάνει. Επίσης, εάν ξεχαστεί η επαναληπτική δόση ενός εμβολίου, το παιδί δεν προστατεύεται 100% ενάντια στον ιό και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάποια στιγμή στο μέλλον να νοσήσει.

Σε παιδιά που έχει διαγνωστεί βλάβη του ανοσοποιητικού συστήματος δεν μπορεί να γίνει ο.συνηθισμένος εμβολιασμός. Το ίδιο ισχύει και για εκείνα τα παιδιά, στα οποία χορηγείται κορτιζόνη ή χημειοθεραπεία.

Τα εμβόλια που προτείνονται βάσει του Προγράμματος Εμβολιασμών εφήβων και ενηλίκων αποζημιώνονται ακόμα 100% από όλα τα ασφαλιστικά ταμεια.αποσπασμα συνεντευξης του Προέδρου της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας, Καθηγητή κ. Ανδρέα Κωνσταντόπουλου στο περιοδικό Pharma & Health Business με θέμα την αναγκαιότητα των εμβολιασμών στους Ενήλικες

ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ ΝΕΟΓΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΡΕΦΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ ΝΕΟΓΝΩΝ ΚΑΙ ΒΡΕΦΩΝ
Προκειται για καλοηθη νεοπλασματα του αγγειακου ενδοθηλιου.10% τω βρεφων εμφανιζουν αιμαγγειωματα.Απο αυτα το 30% ειναι απο την γεννηση και το υπολοιπο 70% εμφανιζονται τις πρωτες εβδομαδες ζωης.
Τα κοριτσια εμφανιζουν συχνοτερα απο τα αγορια.Αναφερεται ποσοστο κληρονομικοτητας 10%
ΔΙΑΚΡΙΣΗ
Επιπολης (αιμαγγειωμα σαν φραουλα)
εμφανιζονται απο την γεννηση αλλα συχνοτερα την 3-5η εβδομαδα ζωης σαν κηλιδα που προοδευτικα μεγαλωνει και σχηματιζει ερυθροιωδη οζο σαν φραουλα.

Εν τω βαθη αιμαγγειωματα
ψηλαφωνται στον υποδοριο ιστο σαν στροπγγυλες μαζες.

Τηλαγγειεκτασικοι ροδοχροοι σπιλοι
ροδοχροες κηλιδες που εντοπιζονται στο μεσοφρυο,ανω βλεφαρα,ινιακη χωρα ,αυχενα

Στους πρωτους 6-12 μηνες ζωης αναπτυσσονται με γοργους ρυθμους και στην συνεχεια μετα απο μια περιοδο σταθεροτητας αρχιζουν και υποχωρουν.Τα περισσοτερα υποστρεφουν χωρις καμια αντιμετωπιση μεχρι την ηλικια των 3-10 ετων.

Τα αιμαγγειωματα διαγιγνωσκονται κλινικα.Σε αμφιβολες περιπτωσεις και σε σπλαχνικα αιμαγγειωματα γινεται με υπερηχο,μαγνητικη τομογραφια,σπινθηρογραφημα ¨η αγγειογραφια.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

• χειρουργικη επεμβαση
• φωτοπηξια με ειδικα laser
• α-ιντερφερονη
• προπρανολολη απο το στομα με ενθαρρυντικα αποτελεσματα

ΒΡΕΦΙΚΟΙ ΚΟΛΙΚΟΙ

Σχεδον ,ολα τα βρεφη περνουν μια περιοδο ανησυχιας.Οταν ομως το κλαμα διαρκει περισσοτερο απο 3 ωρες την μερα και δεν οφειλεται σε παθολογικα αιτια ,η κατασταση αυτη περιγραφεται σαν κολικοι.Το φαινομενο αυτο παρουσιαζεται σχεδον σε ολα τα βρεφη με διαφορετικη ενταση και διαρκεια.
Κανεις δεν γνωριζει τα ακριβη αιτια των κολικων.Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν φταινε οι γονεις για το κλαμα του μωρου!!!
Οι κολικοι συνηθως εμφανιζονται προς το τελος της μερας με αποτελεσμα να μην σας αφηνει να κοιμηθειτε σχεδον καθολου.

Το 20% περιπου των βρεφων κλαιει αρκετα ωστε να μπορουμε να θεσουμε τη διαγνωση των κολικων .Η ηλικια ποικιλει,αλλα οι κολικοι μπορουν να ξεκινησουν απο τις 3 εβδομαδες και φτανουν στην κορυφωση τους στις 4-6 εβδομαδες.
Οι κολικοι μετα την ηλικια των 6 εβδομαδων αργα αλλα σταθερα αρχιζουν να υποχωρουν και κατα μεσο ορο περνανε στις 4-6 εβδομαδες.
Πιθανοι παραγοντες που πυροδοτουν τους κολικους ειναι:1)τροφες.Αν το μωρο σας θηλαζει, αποφυγετε σοκολατα ,καφεινη,ξηρους καρπους,φασολια,λαχανο,μπροκολο και περιοριστε τα γαλακτοκομικα προιοντα.
2)ξενο γαλα.Η αλλαγη γαλατων δεν βοηθα τα περισσοτερα βρεφη.

3)τεχνικη σιτισης.αν το μωρο αδειαζει γρηγορα το μπιμπερο(λιγοτερο απο 20 λεπτα),

                                   ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ

1. ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ δεν κακομαθαινει σε αυτη την ηλικια!!
2. ΑΠΑΛΗ ΜΟΥΣΙΚΗ(ΣΤΑ ΜΩΡΑ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ Η ΜΟΥΣΙΚΗ)
3. ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ
4. ΞΑΠΛΩΣΤΕ ΤΟ ΜΠΡΟΥΜΥΤΑ ,ΕΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΡΙΨΤΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΟΥΛΑ ΤΟΥ
5. ΖΕΣΤΟ ΜΠΑΝΙΟ
6. ΚΡΑΤΗΜΑ ΣΕ ΟΡΘΙΑ ΘΕΣΗ ΙΣΩΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΒΟΛΗ ΑΕΡΙΩΝ
7. ΜΗΝ ΧΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ!
 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΥΠΟΒΙΤΑΜΙΝΩΣΗΣ D ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τα τελευταία χρόνια,το ενδιαφέρον της διεθνούς ιατρικής κοινότητας εστιάζεται στην υποβιταμίνωση D ,μια παθολογική κατάσταση πρακτικά ξεχασμένη από τις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες κατά το δεύτερο ήμισυ του περασμένου αιώνα.

Οι λόγοι της ανάκαμψης και επίτασης ενδιαφέροντος γύρω από την βιταμίνη D είναι δυο :1)Η δραματική αύξηση της επίπτωσης  της υποβιταμίνωση D και της κύριας κλινικής έκφρασης της  στο παιδί,της σιτιογενους ραχίτιδα που καταγράφηκε κατά την διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας,και 2)Η συσσώρευση νέων γνώσεων σύμφωνα με τις οποίες , η βιταμίνη  D δεν είναι απαραίτητη μονό για την υγεία των οστών αλλά έχει και άλλες πολλαπλές ,μη σκελετικές δράσεις ,που αφορούν το ανοσοποιητικό,το καρδιαγγειακό,το ενδοκρινικό και το νευρικό σύστημα.
Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη D είναι ο κρόκος του αβγού,το συκώτι και μερικά ψάρια με πολύ λίπος ,όπως ο τόνος και ο σολομός.Το γάλα μητρικό και αγελαδινό είναι εξαιρετικά πτωχό σε βιταμίνη D.

Με δεδομένο τον αυξημένο κίνδυνο που συνεπάγεται σήμερα η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία,ιδιαίτερα για το παιδί ,η πρόσληψη της βιταμίνης  D θα πρέπει να γίνετε σχεδόν αποκλειστικά από το στόμα.Σύμφωνα με τις τελευταίες οδηγίες της Αμερικάνικης Παιδιατρικης Ακαδημιας ,οι ημερισιες αναγκες του βρεφους ,του νηπιου,του παιδιου σχολικης ηλικιας και του εφηβου σε βιταμίνη D είναι 400 IU.Αναλυτικοτερα :

α.στο βρεφος που θηλαζει είναι απολυτος αναγκαιο να χορηγειται βιταμίνη D από την γεννηση και οσο διαρκει ο θηλασμος,αποκλειστικά η μερικά.
β.στο βρεφος που διατρεφεται με τροποποιημενο γάλα δεν χρειαζεται βιταμίνη D
γ.το μεγαλυτερο παιδί και ο εφηβος μπορουν σήμερα να καλυπτουν τις ημερισιες αναγκες τους σε βιταμίνη D προσλαμβανοντας γάλα φρεσκο η εβαπορε ,εμπλουτισμενο με βιταμίνη D ,σε ποσοτητα ενα περιπου λιτρο την ημερα.
δ.οι εγκυες θα πρέπει από την αρχη της εγκυμοσυνης να ελεγχονται εργαστηριακα και να λαμβανουν βιταμίνη D ,σε δοση που θα προσαρμοζεται στις αναγκες τους.
(αποσπασμα δημοσιευσης από 7ο ετησιο  μετεκπαιδευτικο σεμιναριο παιδιατρικης 2011 Γ παιδιατρικης κλινικής πανεπιστημιου Αθηνων)