Δεν είναι απαραίτητο να χορηγούμε τροφές και υγρά όταν το παιδί έχει τάση ή κάνει εμετό.
Η καλή θεραπεία αρχίζει με ξεκούραση του στομάχου και του εντέρου. Για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει να αποφύγουμε να δώσουμε οποιοδήποτε τρόφιμο ή υγρό τουλάχιστον για μια ώρα μετά τον τελευταίο εμετό. Μην κάνετε το λάθος να υποκύψετε στα παρακάλια του μικρού σας που διψά και πεινά.Το αποτέλεσμα θα είναι να συνεχιστούν οι εμετοί και να χειροτερέψει η κατάσταση.
Επιπλέον η πρώτη μέριμνα στη γαστρεντερίτιδα είναι η αναπλήρωση των υγρών και ηλεκτρολυτών που έχει χάσει ο οργανισμός του παιδιού με τη διάρροια, τον εμετό και τον πυρετό. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να αρχίστε να του δίνετε νερό (ή διαλύματα ηλεκτρολυτών που θα συστήσει ο γιατρός σας) κουταλιά κουταλιά. Εφόσον σταματήσουν οι εμετοί μπορείτε να αυξήσετε προοδευτικά τις ποσότητες υγρών. Προσοχή όμως γιατί οι μεγάλες ποσότητες υγρών που θα δοθούν γρήγορα θα προκαλέσουν εμετό. Επίσης, μη δώσετε καθόλου στερεά τροφή αν δεν έχει δεχτεί πρώτα υγρά.
Έπειτα χορηγήστε κάτι ελαφρύ.Τροφές που επιτρέπονται είναι η φρυγανιά, ψωμι, ρύζι, βραστή πατάτα ή πατατα πουρέ, κοτόσουπα ή μπιφτέκι στον ατμό και ζυμαρικά. Το γάλα δεν απαγορεύεται. Αποφύγετε όμως τα ωμά λαχανικά, τα φρούτα με τη φλούδα, γλυκά, χυμούς και τηγανητές τροφές. Μετά από 48 ώρες εμπιστευτείται την όρεξη του.Αν πρόκειται για μωρό που τρέφεται μόνο με γάλα δεν χρειάζεται να διακόψετε το γάλα, συνεχίζετε κανονικά τη διατροφή του. Αν είναι οι διαρροϊκές κενώσεις πάρα πολλές μια εναλλακτική λύση είναι να βράσετε ρυζόνερο και να αραιώσετε το γάλα του με αυτό. Αν η διάρροια είναι παρατεταμένη, δηλαδή πάνω από 10-15 μέρες και με περισσότερες από 4 με 5 κενώσεις την ημέρα, τότε χρειάζεται να δοθεί για τουλάχιστον 15 ημέρες γάλα ελεύθερο λακτόζη. Αν το θηλάζετε, μη διακόψετε το θηλασμό.Αν οι εμετοί συνεχίζονται, το μωρό γίνεται νωθρό, υπναλέο, πιθανόν να έχει αφυδάτωση και να χρειασθεί να πάρει ενδοφλέβια ορό. Συμβουλευθείτε τον παιδίατρό σας.
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ: Αυτό εξαρτάται από την αιτιολογία της γαστρεντερίτιδας. Μια ιογενής γαστρεντερίτιδα δεν είναι συνήθως επικίνδυνη και περιορίζεται από μόνη της σε διάστημα που κυμαίνεται από μία ως τρεις ημέρες στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.Αντίθετα μια μικροβιακή ή παρασιτική γαστρεντερίτιδα χρειάζεται αντιβιοτική αγωγή από το παιδίατρο. Μια πολύ σημαντική οδηγία που αφορά τόσο στους εμετούς όσο και στις διαρροικές κενώσεις έχει να κάνει με τα αντιδιαρροϊκά και τα αντιεμετικά φάρμακα, τα οποία δεν πρέπει να δίνονται για κανένα λόγο στα παιδιά.
Η βρεφική ακμή συνήθως εμφανίζεται τον 3ο με 4ο μήνα της ζωής,μπορεί δε να παραταθεί μέχρι και την πρώτη νηπιακή ηλικία.Συχνά σχετίζεται με έντονο οικογενειακό ιστορικό ακμής.Οι λιπαρές και οι ενυδατικες κρέμες αποτελούν επιβαρυντικό παράγοντα.Τα κλινικά σημεία ,καθώς και η εντόπιση της είναι όμοια με της νεογνικής ακμής.Συνήθως δεν απαιτούνται εργαστηριακές εξετάσεις,αλλά στα θήλεα βρέφη που η ακμή επιμένει και κατά την νηπιακή ηλικία πρέπει να αναζητούνται παθολογικές πηγές ανδρογόνων.Η μέτρηση των επιπέδων τεστοστερόνης στον ορό και το υπερηχογράφημα της κάτω κοιλίας ,συμβάλλουν στον αποκλεισμό πιθανής νεοπλασιας των ωοθηκών ή των επινεφριδίων.Τα τοπικά επιθέματα με χαμομήλι ή η τοπική εφαρμογή αντιβιοτικών σε μορφή λοσιόν ,μία ή δύο φορές την ημέρα ,ανακουφίζουν το βρέφος με φλεγμονώδη ακμή.Στις βαριές μορφές,που είναι πολύ σπάνιες ,μπορεί να χορηγηθούν α-β υδροξυοξέα ή αραιωμένο υπεροξείδιο του βενζολίου,μία φορά την ημέρα.
