ΧΡΟΝΙΟΣ ΒΗΧΑΣ :ΣΥΧΝΟΤΑΤΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ

Αποτελεί την πιο συχνή αιτία επίσκεψης στον παιδίατρο και ανησυχεί υπερβολικά τους γονείς!Ο χρόνιος βήχας στα παιδιά είναι πολύ συχνό συμπτωμα αναπνευστικής νόσου.Ομως τα περισσότερα παιδιά εχουν και διατηρούν φυσιολογική αναπνευστική λειτουργια.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής του, ένα παιδί με χρόνιο βήχα σε συνδυασμό με ατοπικό έκζεμα και ύπαρξη αλλεργίας ή άσθματος στην οικογένειά του, μας κάνει να σκεφτούμε ότι πάσχει από παιδικό βρογχικό άσθμα.
Παλινδρόμηση
Η παλινδρόμηση, με ή χωρίς εισρόφηση γαστρικού περιεχομένου ή τροφής, αποτελεί μια από τις κυριότερες αιτίες χρόνιου βήχα στα παιδιά. Η παλινδρόμηση, έως κάποιον βαθμό, είναι κοινή στα βρέφη και βελτιώνεται αυτόματα με την ηλικία.
Λοιμώξεις
Πολλές λοιμώξεις προκαλούν χρόνιο βήχα, συμπεριλαμβανομένων του κοκκύτη, της φυματίωσης, των επαναλαμβανόμενων ιογενών λοιμώξεων και των χρόνιων λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Ο κοκκύτης προκαλεί βήχα για πολλούς μήνες και δεν απαντά εύκολα στη θεραπεία.
Άλλα αίτια
Υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος περισσότερο σπάνιων αιτίων χρόνιου βήχα στα παιδιά. Μεταξύ άλλων παθήσεων αναφέρονται οι ανοσοανεπάρκειες, η πρωτοπαθής δυσκινησία των κροσσών, οι εκ γενετής ανωμαλίες του αναπνευστικού, η εισρόφηση ξένου σώματος, ο ψυχογενής βήχας, κλπ.

 

Κάθε παιδί <5 ετών μπορεί να πάθει 5-15 ιογενεις λοιμώξεις του αναπνευστικου ετησίως και να βήχει 5-15 μέρες σε καθε λοιμωξη.
Η αρχική διαγνωστική προσπέλαση του παιδιού με χρόνιο βήχα πρέπει να περιλαμβάνει την προσεκτική ,λεπτομερή λήψη ιστορικού ,την πλήρη φυσική εξέταση και τον ορθολογικά κατευθυνόμενο στο στόχο παρακλινικό έλεγχο.
 Αυτό που στην πλειονότητα των παιδιών χρειαζεται είναι η τήρηση της πολιτικής ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ!
ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΒΗΧΕΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΑΣΘΜΑ!
Ανησυχούμε και αναζητούμε άμεσα ιατρική βοήθειαΑν και τις περισσότερες φορές ο βήχας δεν είναι ανησυχητικός, είναι σημαντικό να ξέρουμε πότε πρέπει να επισκεφθούμε άμεσα το γιατρό. Ανάμεσα στα σημεία που θέτουν σε συναγερμό είναι:
1. η εμφάνιση βηχά σε ηλικία μικρότερη των 3 μηνών
2. ο βήχας που συνοδεύεται από:
• υψηλό πυρετό
• γρήγορη ή θορυβώδη αναπνοή
• δυσκολία στην αναπνοή (το δέρμα κάτω από τις πλευρές και στο λακκάκι του λαιμού πηγαίνει προς τα μέσα)
• έντονη ανησυχία, αγωνιώδες βλέμμα ή σημεία έντονης κόπωσης
• επεισόδια άπνοιας (σταμάτημα αναπνοής για > 15 δευτερόλεπτα)
• κυάνωση (μελάνιασμα προσώπου)
• βράχνιασμα φωνήςή κλαματος
• δυσκολία στη σίτιση ή έμετο
• αίσθημα βάρους ή πόνου στο στήθος
• αιμόπτυση
 3. όταν το παιδί δυνατόν να στραβοκατάπιε κάποιο ξένο σώμα
4. ο επίμονος βήχας που διαρκεί περισσότερο από 3 βδομάδες

EMBOΛΙΟ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ HPV

Georgios Tsolas 7 Ιανουαρίου 11:38 μ.μ. Ιδού γιατί 1. τα κορίτσια δεν πρέπει να αρχίζουν νωρίς σεξουαλικές σχέσεις και 2. το εμβόλιο έναντι του HPV είναι σημαντικό ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ πριν από την έναρξη ενεργού σεξουαλικής ζωής... Ειδικά για το εμβόλιο, πρέπει να τονίσω τη ζημία που γίνεται από την ακατανόητη αρνητική προς αυτό τοποθέτηση ορισμένων ιατρών, ιδιαίτερα μαιευτήρων- γυναικολόγων, με αποτέλεσμα τα ποσοστά διενέργειάς του να είναι αδικαιολόγητα χαμηλά... Η γενικότερη τάση αμφισβήτησης των εμβολιασμών αποτελεί γνωστό και πολύ σοβαρό πρόβλημα των τελευταίων ετών, αλλά ειδικά η παραπληροφόρηση που έχει βάναυσα πλήξει τον εμβολιασμό έναντι του HPV είναι πρωτοφανής και εξωφρενική! Menarche, Intercourse and Risk of Cervical Disease www.medscape.com Learn more about the window of susceptibility and links to sexuality for female adolescents.

Πώς θα καταλάβω ότι το παιδί μου έχει πρόβλημα ακοής;

Απαντήστε στα παρακάτω ερωτήματα:
Από τη γέννηση έως τους 4 μήνες:

1. Το μωρό σας ξυπνάει από έντονους ήχους;
2. Πετάγεται όταν ακουστεί κάποιος δυνατός θόρυβος;
3. Ηρεμεί με το άκουσμα μιας οικείας φωνής;
4. Δείχνει να αντιδρά στη φωνή της μητέρας του;

Από τους 4 έως τους 9 μήνες :

1. Γυρίζει τα μάτια προς την κατεύθυνση ενός οικείου ήχου;
2. Χαμογελάει όταν του μιλάτε;
3. Παίζει με κουδουνίστρες και άλλα παιχνίδια ήχου;
4. Διαφέρει το κλάμα του ανάλογα με τις ανάγκες του;
5. Φτιάχνει απλούς ήχους όπως μπα-μπα, εεε, ααα;

Από τους 9 έως τους 15 μήνες:

1. Βγάζει πολλούς διαφορετικούς ήχους;
2. Γυρίζει όταν φωνάζετε το όνομα του;
3. Αντιδρά στην αλλαγή του τόνου της φωνής σας;
4. Λέει μαμά, μπαμπά;
5. Καταλαβαίνει απλά ερωτήματα;
6. Επαναλαμβάνει ήχους που ακούει από εσάς;
7. Χρησιμοποιεί τη φωνή του για να τραβήξει την προσοχή σας;

Από τους 15 έως τους 24 μήνες:

1. Δείχνει οικεία αντικείμενα όταν ακούει το όνομα τους;
2. Του αρέσει να ακούει ιστορίες, τραγούδια ή μουσική με ρυθμό;
3. Διεκπεραιώνει απλές εντολές;
4. Χρησιμοποιεί αρκετές διαφορετικές λέξεις;
5. Δείχνει μέρη του σώματος του όταν το ρωτάτε;
6. Μπορεί να ονοματίσει συνήθη αντικείμενα;
7. Βάζει δύο ή περισσότερες λέξεις μαζί;

Αν πιστεύετε ότι το παιδί σας καθυστερεί αρκετά στην ανάπτυξη των ανωτέρω δεξιοτήτων αναλογικά με την ηλικία του καλό θα ήταν να υποβληθεί σε πλήρη παιδοωτορινολαρυγγολογικό έλεγχο και ο ειδικός Ωτορινολαρυγγολόγος να συστήσει περαιτέρω εξετάσεις, προκειμένου να αποκλειστεί κάποια πιθανή βαρηκοΐα στο παιδί σας. http://infodelican.com

Για τα μεγαλύτερα παιδιά καθώς και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι σημαντικό να παρατηρήσετε κάποια σημάδια ύποπτα για πιθανή βαρηκοΐα:

• Δίνει ακατάλληλες απαντήσεις στις ερωτήσεις που του κάνετε;
• Ανεβάζει υπερβολικά την ένταση της τηλεόρασης;
• Δεν απαντά όταν του φωνάζετε;
• Παρακολουθεί τους άλλους και μιμείται αυτό που κάνουν;
• Παρουσιάζει προβλήματα άρθρωσης ή καθυστέρηση της ομιλίας;
• Έχει μαθησιακά προβλήματα;
• Παραπονιέται για πόνους στα αυτιά ή θορύβους μέσα στο κεφάλι του (εμβοές);
• Δυσκολεύεται να κατανοήσει τι του λένε;
• Μοιάζει να μιλάει διαφορετικά από τα άλλα παιδάκια της ηλικίας του;

Παρόλο που όλα τα παραπάνω δε σημαίνουν απαραίτητα ότι το παιδί σας δεν ακούει, εντούτοις αποτελούν ενδείξεις πιθανής μείωσης της ακουστικής ικανότητας και θα πρέπει να σας κινητοποιήσουν ώστε να επισκεφτείτε κάποιον παιδοωτορινολαρυγγολόγο.

ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΕΦHΒΕΙΑΣ

Ως εφηβεία ορίζεται το αναπτυξιακό στάδιο κατά το οποίο αναπτύσσονται οι δευτερογενείς χαρακτήρες του φύλου και το άτομο αποκτά την ικανότητα αναπαραγωγής. Γενετικοί παράγοντες, η διατροφή, η άσκηση, το περιβάλλον  και τα χρόνια νοσήματα είναι παράγοντες που επιδρούν στην ηλικία έναρξης της εφηβείας. Φυσιολογικά το πρώτο σημείο ενήβωσης παρατηρείται από την ηλικία  των 8 έως 13 ετών στα κορίτσια και των 9 έως 14 ετών στα αγόρια.

      Ως καθυστέρηση εφηβείας ορίζεται η μη εμφάνιση κανενός σημείου εφηβείας  σε ηλικία >13 ετών στα κορίτσια και >14 ετών στα αγόρια. Επίσης η μη εξελισσόμενη εφηβεία (>6 μήνες σε ένα στάδιο Tanner) καθώς και η μη συμμετρική ανάπτυξη των δευτερογενών χαρακτήρων του φύλου χαρακτηρίζονται ως καθυστέρηση της εφηβείας.

Συνήθως στο ιατρείο προσέρχονται αγόρια λόγω κοντού αναστήματος, ενώ η προσέλευση κοριτσιών είναι πιο σπάνια και χρήζει συστηματικού ελέγχου. Η λήψη του ιστορικού πρέπει να περιλαμβάνει τα πιθανά χρόνια νοσήματα, φαρμακευτική αγωγή, προηγηθείσα ακτινοβολία ή χειρουργείο, συμπτώματα άλλης ορμονικής διαταραχής, διαταραχές σίτισης, πρωταθλητισμό και το  κληρονομικό ιστορικό. Κατά την  κλινική εκτίμηση ιδιαίτερη βαρύτητα έχει η καταγραφή των  σταδίων Tanner και του χρόνου παραμονής σε κάθε στάδιο, της αναλογίας άνω/κάτω τμήματος του κορμού, τυχόν  δυσμορφικών  χαρακτηριστικών και νευρολογικών  σημείων. Οι  καμπύλες ανάπτυξης  συντελούν σε μεγάλο βαθμό στη διαδικασία της διάγνωσης. Ο εργαστηριακός έλεγχος αποτελείται από τη διενέργεια αρχικά της οστικής ηλικίας, των βασικών τιμών των γοναδοτροπινών LH και FSH (σπανιότερα γίνεται εκτίμηση  του ρυθμού έκκρισης LH, FSH τη νύχτα) , το LHRH (GnRH) test, το HCG test (αγόρια) και το υπερηχογράφημα έσω γεννητικών οργάνων (κορίτσια).

             Η καθυστέρηση της εφηβείας διακρίνεται σε δυο μεγάλες υποκατηγορίες, τον υπογοναδοτροφικό υπογοναδισμό με χαμηλές τιμές των γοναδοτροφινών  LH και FSH, και τον υπεργοναδοτροφικό υπογοναδισμό με υψηλές τιμές των  LH και FSH. Ο υπογοναδοτροφικός υπογοναδισμός, που αποτελεί κεντρικής αιτιολογίας καθυστέρηση της εφηβείας, μπορεί να οφείλεται σε προσβολή του άξονα υποθαλάμου–υπόφυσης αλλά παρουσιάζεται ακόμη και όταν  ο άξονας υποθαλάμου– υπόφυσης λειτουργεί φυσιολογικά. Στη δεύτερη περίπτωση πιθανά σχετίζεται με
Ιδιοσυστασιακή καθυστέρηση ανάπτυξης – εφηβείας

Χρόνια συστηματική νόσο
Υπολειπόμενη θρέψη (νευρογενής ανορεξία)
Ψυχοκοινωνική στέρηση
Λήψη στεροειδων
Υποθυρεοειδισμό

H προσβολή του άξονα υποθαλάμου –υπόφυσης διακρίνεται σε επίκτητη και συγγενή:

             Επίκτητη

Όγκοι υποθαλάμου – υπόφυσης
Ακτινοβολία
Τραύμα
Λοίμωξη
Αυτοάνοση
Κοκκιωματώδης νόσος
Τοξική
Συγγενής
Ανεπάρκεια  GnRH / LH / FSH (συγγενής ιδιοπαθής, σ. κενού εφιππίου, σύνδρομα Kallmann`s, Prader – Willi, Laurence-Moon-Bardet-Biedl, Alstrom, CHARGE s.)
Συγγενείς ανωμαλίες (septo-optic dysplasia, συγγ.παν-υποφυσισμός, δυσγενεσία υπόφυσης, ελλείμματα προσκεφαλαίου)

 

Ο υπεργοναδοτροφικός υπογοναδισμός, που αποτελεί περιφερικής αιτιολογίας καθυστέρηση της εφηβείας,  διακρίνεται σε συγγενή και επίκτητο:
Συγγενής: χρωμοσωμικές, γενετικές διαταραχές και σύνδρομα (Klinefelter, Turner, Noonan, 47ΧΥΥ, vanishing testes syndrome, resistant ovary s., AIS, PAIS, διαταραχές στεροειδογένεσης, ανεπάρκεια 5α-ρεδουκτάσης, δυσγενεσία γονάδων, γαλακτοζαιμία, μυοτονική δυστροφία)
Επίκτητος: αυτοάνοσος, λοιμώξεις (mumps, coxsackie), τραύμα, συστροφή, χειρουργείο, ακτινοβολία, χημειοθεραπεία

 

 H χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής αποτελείται κυρίως από τη χορήγηση Testosterone (♂) ή Ethinylestradiol (♀), με σταδιακή αύξηση ανά 6μήνο. Επίσης χρησιμοποιείται η χορήγηση HCG (♂) και LHRH sc κατά ώσεις. Έχει αναφερθεί ότι η ανασυνδυασμένη FSH οδηγεί σε αύξηση του όγκου των όρχεων, ίσως και σε σπερματογένεση. Για κοσμητικούς και ψυχολογικούς λόγους χρησιμοποιούνται σε μεγαλύτερη ηλικία και οι ορχικές προσθέσεις. Σημαντικό κατά τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής είναι η επιλογή της κατάλληλης ηλικίας. Είναι ευρέως αποδεκτό ότι δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα στο να καθυστερούμε την εφηβεία με σκοπό μεγαλύτερο τελικό ύψος γιατί τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα απλώς διογκώνονται.

 Ο ρόλος του παιδιάτρου είναι πολύ σημαντικός στην έγκαιρη αναγνώριση σημείων και συμπτωμάτων που μπορεί να σχετίζονται με καθυστέρηση της εφηβείας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με :

• Τακτική παιδιατρική παρακολούθηση
• Καταγραφή ανά έτος σωματομετρικών και σταδίων εφηβεία
• Κλινική εξέταση με γυμνό το παιδι
• Ενημέρωση του παιδιού για την εφηβεία.