ΨΕΥΔΟΦΙΜΩΣΗ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

                                        
Η φίμωση είναι το στένωμα της δερματικής πτυχής που βρίσκεται στην άκρη του πέους (ακροποσθίας), έτσι ώστε να μην μπορεί να αποκαλύπτεται η βάλανος του πέους. Είναι μια κατάσταση πολύ συχνή στα παιδιά, αλλά σπάνια παθολογική: κατά τη γέννηση τα περισσότερα νεογνά έχουν φίμωση, στην ηλικία περίπου των 3 ετών το ποσοστό φθάνει στο 5% και στην ηλικία των 17 ετών είναι γύρω στο 1%.
Δεν πρέπει να γίνεται βίαια αποκόλληση της ακροποσθίας από τη βάλανο πριν από την ηλικία των 2,5-3 ετών, γιατί υπάρχει κίνδυνος να γίνουν κακώσεις (ρήξεις) και μολύνσεις στην περιοχή, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αληθινή φίμωση. Η αποκόλληση της ακροποσθίας από τη βάλανο γίνεται, αν χρειασθεί, μετά την ηλικία των 2-3 ετών μόνο από ειδικό γιατρό (παιδοχειρουργό).
Η φυσική αποκατάσταση του προβλήματος μπορεί να γίνει μέχρι την ηλικία των 7 – 10 χρονών και τελικά μόνο στο 1% θα υπάρχει αληθής φίμωση.Τέλος είναι καλύτερα όπως η αντιμετώπιση των φιμωτικών προβλημάτων της ακροποσθίας να γίνονται σε εξειδικευμένα παιδοχειρουργικά τμήματα.Η φίμωση των παιδιών που σωστά ονομάζεται « Ψευδοφίμωση » δεν είναι επικίνδυνη πάθηση στα παιδιά, εκτός απο ορισμένες περιπτώσεις. Όταν δηλαδή ο δακτύλιος είναι τόσο στενός και το δέρμα να καλύπτει πλήρως το στόμιο της ουρήθρας , έτσι ώστε να εμποδίζεται η ούρηση. Γι' αυτό το λόγο κύριο μέλημα των γονέων και ειδικότερα της μητέρας που έχει στενότερη επαφή με την υγιεινή του παιδιού ειναι η παρακολούθηση της ούρησης του παιδιού εάν είναι φυσιολογική (δηλ. να σχηματίζεται ακτίνα-καμπύλη) η εάν αυτή εμποδίζεται.
Σήμερα οι χειρουργοί ολοένα και περισσότερο πιστεύουν ότι η νεογνική περιτομή και η περιτομή ( χειρουργικά ή μη) παιδιών που δεν υπάγονται στην κατηγορία της παθολογικής φίμωσης, είτε πολύ περισσότερο η βίαιη χειρονακτική αποκόλληση της πόσθης από τη βάλανο, παραβιάζει τα δικαιώματα των παιδιών, είναι βάρβαρη, μεσαιωνική και ακρωτηριαστική πρακτική.